Terug naar welkomstpagina
Petrus in het land een nabeschouwing Petrus in het land een nabeschouwing
‘Tel je zegeningen’, …zo zei iemand tegen mij, nadat de kerk van Bovensmilde onderwerp was geweest in de uitzending van het KRO-NCRV tv programma Petrus in het land op zaterdag 27 januari…. tel je zegeningen…Dat vond ik de mooiste reactie van allemaal. Want die reacties waren er in grote en vele mate. Allemaal lovend. Logisch natuurlijk. Niemand gaat zeggen dat hij of zij er niks aan vond of niet mooi. Ook ikzelf was tevreden, kritisch kijkend naar hoe een en ander in beeld werd gebracht en wat de regie goed had bevonden om in de uitzending te laten, want er was natuurlijk veel geknipt, dat begrijpt u. Ja, ik vond het mooi en ja, ik was trots... mensen schreven mij o.a. dit :

Wat een mooie uitzending!!! Heel gewoon en daarin juist bijzonder! Fantastisch!!! 
Wat een inspirerende mensen! Gefeliciteerd met al die mooie initiatieven
Jullie hebben prachtige vrijwilligers in de gemeente. Wees er zünig op! 
Mooie uitzending. Bijzonder doordat het 'gewoon is'. 
Mooi om te zien waar een ‘kleine kerk’ (met respect) groots in kan zijn! Een heel warme uitzending Aardappeldiakonaat en gebakspastoraat. Wat een gewéldige gemeente hebben jullie!.

En toen...gebeurde er iets raars met mij…er schuurde iets heel erg…er klopte iets niet! Want wij zijn helemaal niet zo’n gewéldige inspirerende gemeente. want een dergelijke gemeente bruist en leeft en loopt óver van mensen die meedoen en samen vieren. Wij hebben -geloof ik, uit mijn hoofd en bij benadering- zo’n 580 leden en een klein percentage daarvan is min of meer betrokken bij dingen in de gemeente. Van deze leden bezoekt gemiddeld zo’n 60 mensen (soms meer, soms minder) de diensten, dat is dus rond de 10%. Er zijn geen jeugdclubs, geen jeugdkerk en geen kindernevendienst meer. De vrouwengroepen krijgen nauwelijks leden meer, en voor het kerkbestuur zijn moeilijk mensen warm te krijgen. Iets doen! Ja, daar zijn gelukkig altijd mensen voor te vinden… En verder? Al die lieve inspirerende mensen die met elkaar verbonden zijn? Zoveel voor elkaar betekenen? Hmm…niet overdrijven, hoor…als je kijkt naar wat er ook is: pijn, wonden, littekens om wat gebeurd is. Oud zeer, dat tijd nodig heeft om te helen, misschien nooit heelt. Mensen die zich afkeerden omdat heel die kerk hen niks meer zegt. Mensen die maar zijdelings of helemaal niet meer betrokken zijn…Opeens had ik zó’n behoefte om die andere kant ook te benadrukken. Die nare, ‘zondige’, niet leuke kant van de gemeente. Eén troost: ook dat is gewoon, want het gebeurt en bestaat in álle kerken. Dat heet ‘lijden aan de kerk’ of ‘kerkpijn’ en erkent dat er altijd teleurstellingen zijn en onvervulde verwachtingen.
‘Dat moet je niet zeggen’, hoor ik u denken, of ‘dat hoef je niet te benadrukken’.
Nee, dat weet ik ook wel. Maar ik moest het even kwijt, na alle loftuitingen die alléén maar die ene kant benadrukten. Die er gelukkig óók is.
Weet u, dat is nou precíes waarom ik die vergelijking van het glas gebruikte.
Het leven in een kerkgemeenschap is nooit vol, maar ook nooit leeg. ‘Leeg’ zou in deze vergelijking betekenen dat je ‘alleen maar kijkt naar wat er mis is, en niet goed, ja soms hartverscheurend gemeen, een Christen onwaardig’. En dat je vervolgens denkt: ‘Ik stop ermee…als het zó moet?’ Wie kent die gedachtes niet? Ik wel hoor, vaak genoeg gehad de afgelopen jaren door wat er allemaal speelde. Volgens mij heel herkenbaar, toch? En dán…. is er iets of iemand (of is het Iets, Iemand, God?) die jou bepaalt bij wat er óók is. Dat je wordt aangeraakt en er iets opborrelt, uit ‘de Bron van Liefde, Leven en Licht’.
En dat je denkt: hè…het is een wonder….ik kan weer opstaan en zie weer wat er wél is en wat er óók gebeurt…die kleine Goedheid…die maakt dat het glas nooit leeg is, maar halfvol.’
Let wel: ik zeg dus niet ‘vol’, want dat zou betekenen dat alles altijd perfect gaat en dat er nooit strijd is, of onenigheid of pijn. In de realiteit van het alledaagse -ook kerkelijke- leven met alle ‘wel en wee’ is het glas halfvol en vertrouw ik op die ene Bron die levend water geeft, om niet. Open je hart daarvoor en laat je vullen, zodat je ook weer kunt (door)geven. En het glas altijd halfvol blijft. Het is maar hoe je wílt kijken. Tel dus uw zegeningen, mensen van de kerk van Bovensmilde, en doe wat je kunt, omdat het goed is in zichzelf, betekenisvol. Kleine Goedheid, heel gewoon en daarom bijzonder. In medemenselijkheid wordt God zichtbaar. Dát is wat de uitzending wilde uitstralen! Moge het zo zijn!
Ds. Diete Kits
 
terug